''...Współczuję temu chłopakowi ''

DRYYYYYYYYYYYYYYŃ ! Budzik zaczął wariować . Godzina 6.40 . Jezus szkoła –pomyślałam z odrazą . Znów zaczyna się ta codzienna rutyna. Usiadłam na łóżku . Ałł moja głowa… zaraz przecież wczoraj nie piłam dużo . Jestem dziwna –znów przechodziły myśli przez moją głowę . Wstałam z łóżka . Doczołgałam się ospale do szafy . Odsunęłam ją. Matko! W co ja mam się ubrać do cholery ! Stałam patrząc się na półki i wieszaki z ubraniami jakieś dobre pięć minut po czym wyciągnęłam białą bluzkę z pacyfką i czarne rurki, a do tego szary sweterek i czarne trampki. Poszłam do łazienki . Ubrałam przyszykowane ubrania. Włosy upięłam w niedbały kok . Poranna toaleta i te sprawy. Wychodząc z łazienki chwyciłam za pasek od torby. Chciałam zręcznie ją chwycić i wyjść z pokoju. Jednak jak zwykle coś nie wyszło. Zahaczyłam o klamkę i moja torba rozerwała się, a rzeczy, które się w niej znajdowały wyleciały na podłogę.
-No pięknie! –powiedziałam sama do siebie . I w co ja mam teraz zapakować książki i te pierdoły szkolne. Znów podeszłam do szafy i przekopałam ją . Znalazłam starą kolorową torbę w paski. No nic tylko to mi zostało, bo oczywiście moją nową czarną torbę musiałam rozwalić . Witaj w świecie Brajana Pechowca! Mam tego dość. Podeszłam z pasiastą torbą do książek leżących na podłodze . Uklęknęłam i zaczęłam wrzucać to co tam leżało do torby w paski.
-ROXANNEEE! Jesteś już gotowa? –usłyszałam głos mojej przyjaciółki dochodzący zza drzwi mojego pokoju. Spojrzałam na nie.
-Taak ! już idę ! –odpowiedziałam . Podniosłam rozerwaną torbę i rzuciłam na komodę, a kolorową zarzuciłam na ramię i ruszyłam  w kierunku drzwi .
-O jesteś ! –powiedziała Camill patrząca na mnie. Jej wzrok szybko skierował się na kolorowy przedmiot.
-Nie pytaj ! –rzuciłam krótko.
Obie ruszyłyśmy na dół. Dziadek jeszcze spał. Nie chciałyśmy go budzić . To starszy człowiek . Musi odpoczywać. Bardzo go szanuję i dużo mu zawdzięczam . Jest tutaj dla mnie wszystkim, tak samo jak Camill . Zawszę mogę liczyć na tę dwójkę .

Wyszłyśmy z domu.
-Nie uwierzysz co ci powiem ! –zaczęła podekscytowana Camill.
-No gadaj ! –byłam ciekawa co ma mi do powiedzenia.
-Wiesz … kojarzysz ten boysband One Direction co nie?
-No tak. –odpowiedziałam krótko.
-Byli wczoraj w tym samym club’ie co my. Szkoda, że ich nie spotkałyśmy. –powiedziała .
Zaraz … przecież wczoraj widziałam piątkę chłopców. Jeden z nich strasznie się mi przyglądał . Albo patrzał za mnie… Przypomniało mi się, że był z jakąś blondynką.
-Byli z jakimiś dziewczynami ? –zapytałam przyjaciółkę .
-No Louis był z Eleanor, Niall był z Amy, a Harry z Taylor-odpowiedziała.
-Swift? –upewniłam się .
-Tak, co ty tak dopytujesz? –moje pytania zaciekawiły Camill .
-A nic tak sobie. –uśmiechnęłam się .
Taylor jest blondynką. Wszystko się zgadza! Nie obchodzą mnie zwykle plotki na temat gwiazd . Nie jestem typem osoby która śledzi celebrytów jak jakieś paparazzi. Ale ich muzyka jest świetna.
-…co nie?-zdążyłam tylko tyle usłyszeć, bo nieco się zamyśliłam.
-Powtórzysz? –zapytałam.
-A dobra nic –odpowiedziała .
-No mów. Po prostu się zamyśliłam . –nie lubię gdy ktoś coś zaczyna a potem nie kończy . Tu akurat była moja wina, bo myśli wyrwały mnie z słuchania Camill .
-Ehh powiedziałam, że Elka i Tay mają niesamowite szczęście. Mają tak genialnych chłopaków ! –powiedziała.
-Są przystojni. Nie mówię, że nie, ale czy są tak wspaniali nie byłabym taka pewna.
-Dlaczego? – Camill spojrzała na mnie.
-Bo to ludzie? Że są sławni i mają niesamowity talent to nie znaczy, że także są idealni jako chłopcy. Wiesz co o tym sądzę. –odpowiedziałam na pytanie przyjaciółki.
-Ale nie każdy jest taki jak ten kretyn! –odpowiedziała nieco podniesionym głosem .
-Nie unoś się . Ja i tak wiem swoje. –dodałam. Wszyscy są tacy sami.  Najpierw zapewniają, że kochają, że nikt inny się dla nich nie liczy, zaliczą i w końcu zostawią. Potem tylko widzisz kolejną naiwną z nim gdzieś na mieście albo gdziekolwiek.  Coś o tym wiem. Camill wzruszyła tylko ramionami.

Padam z nóg ! Pierwszy dzień szkoły a masa zajęć, lekcji i obowiązków. Straszne. Marzę tylko żeby paść na łóżko i zasnąć. Na dodatek moja świetna kolorowa torba rozerwała się jak jej poprzedniczka . Nie wierzę .Ja mam takiego pecha do tych toreb . Rozwaliła dwie … w jeden DZIEŃ ! Teraz muszę te wszystkie książki nieść w ręce. No i jeszcze Camill zamarzyło się wpaść z Damonem i Christianem na shake’a .  Oczywiście muszę iść, bo ona nie chce iść z nimi sama …
Stanęliśmy przed Milk Shake. Camill i chłopcy poszli kupić napoje. Ja zostałam na zewnątrz, bo dziwnie by to wyglądało jakbym tam weszła z górą książek i zeszytów . Wolałam poczekać na nich tutaj. Nagle poczułam szarpnięcie. Wszystko co trzymałam wyleciało mi z rąk, a ja nie miałam szansy złapać tego z powrotem. Upadłam na ziemię .
-Jejku przepraszam najmocniej-usłyszałam nad sobą gruby męski głos.
-Wiedziałam, że dzisiaj w końcu to się stanie i proszę przeczucie mnie nie myliło. –próbowałam pozbierać się z ziemi.
-Nic się nie stało –dodałam w końcu.
Spojrzałam na chłopaka który mnie potrącił . Był to bardzo wysoki brunet o kręconych włosach i zielonych oczach . Był bardzo przystojny. Ale to nie zmienia faktu, że przez niego moje rzeczy leżą na ziemi . Chłopak uśmiechnął się ukazując dołeczki w policzkach. Był znajomy. Zaraz… to HARRY! Uznałam, że poudaję że go nie kojarzę .
-Harry- przedstawił się wyciągają dłoń w moim kierunku.
-Roxanne –uśmiechnęłam się .
Harry spojrzał na książki porozrzucane po chodniku. Pomógł mi je pozbierać . W jego ręce wpadła pewna kartka. A mianowicie mój plan rozmieszczenia zawodników. Stary co prawda bo już pamiętam go na pamięć. Musiałam go włożyć do któregoś z zeszytów.
-Trenujesz coś ? –spoglądał na kartkę nie wiedząc o co w niej chodzi.
-Hokej –odpowiedziałam krótko.
-No to ciekawie –odpowiedział . Spoglądał na mnie co chwilę . W końcu udało się nam pozbierać moje rzeczy. Co jakiś czas oglądał się za siebie.
-Wszystko w porządku? –zapytałam widząc to co robi.
-Em tak … przepraszam spieszę się . –powiedział do mnie lokers.
-W porządku. –odpowiedziałam .
-Jeszcze raz bardzo cię przepraszam! – Uśmiechnęłam się tylko w stronę chłopaka. A ten pobiegł szybko przed siebie. Nagle obok mnie ukazało się mnóstwo ludzi z aparatami . Paparazzi. Już wiem dlaczego uciekał . Współczuję mu.
-Wiesz może w którą stronę poszedł Harry Styles? Ten z One Direction? –zwrócił się do mnie jeden z męszczyzn .
-Nie było go tu … -odpowiedziałam . Ten coś krzyknął do reszty i zawrócili .
______________________________________________________________________

No więc dodaje kolejny rozdział :) mam nadzieję, że się podoba :) komentujcie to bardzo motywuje :)

Ostatni dzień wakacji musi być wyjątkowy ♥

Byłyśmy już prawie przed club'em . Ze środka dochodziła bardzo głośna muzyka. Popatrzałyśmy na siebie i ruszyłyśmy w stronę wejścia. Drobna ,,odprawa'' pokazanie dokumentów i takie tam bzdety, ale żeby wejść było to konieczne. Był to jeden z najlepszych lokali w Londynie. Weszłyśmy do środka. Podeszłyśmy do baru.
-Co podać ? -zapytał wysoki barman wycierający szklanki.
-Sok ananasowy z wódką . -odpowiedziała Camill.
-Dla mnie to samo -dodałam. Czułam się trochę nieswojo. Napiłyśmy się łyka swoich napoi i ruszyłyśmy trochę potańczyć. Czułam jak ktoś się nam przygląda. Zignorowałam to . W końcu jesteśmy w clubie w którym jakby nie patrzyć znajduje się dosyć sporo ludzi. Uśmiechnęłam się i powoli zaczęłyśmy się rozkręcać. Po chwili dołączyli do nas jacyś chłopcy. Dwoje blondynów. Zdążyłam zauważyć tylko to. Było dosyć ciemno. Tańczyłyśmy z nimi. Było fajnie. Naprawdę dobrze się bawiliśmy.

Poszłam po swojego drinka i wypiłam go tym razem do końca. Patrzałam na tańczących ludzi szukając Camill i chłopaków. Zauważyłam i podeszłam . Wszyscy wyszliśmy na chwilę na zewnątrz.
-Christian -przedstawił się pierwszy chłopak.

-Damon -dodał drugi. Muszę przyznać . Byli naprawdę przystojni. Oboje byli blondynami jak już wspomniałam.
-Camill, a to jest Roxanne -przedstawiła nas moja przyjaciółka. Uśmiechnęłam się tylko miło.
Oboje byli bardzo podobni do siebie. Nie wytrzymałam .
-Jesteście braćmi ? -zapytałam zaciekawiona patrząc na chłopców.
-Tak -odpowiedzieli równocześnie.  Popatrzałyśmy na siebie z Camill.
-A wy? -zapytał Christian.
-Można tak powiedzieć . -uśmiechnęłam się.
Znowu poczułam te dziwne uczucie. Tym razem się odwróciłam. Kilkanaście metrów za nami stała grupka chłopców i dwie dziewczyny. Jeden z chłopców był blondynem, a reszta miała ciemniejsze włosy. Jedna z dziewczyn miała srebrną błyszczącą sukienkę i długie złociste włosy, a druga brązowe i równie długie jak tamta. Obie miały na sobie szpilki. Jeden z chłopców w ciemnych włosach patrzał się perfidnie na naszą grupkę. Po czym blondynka ujęła go za twarz i odwróciła u swojej i pocałowała chłopaka. Po tym zajściu odwróciłam się w stronę Camill i chłopców.
-Wszystko w porządku? -zapytał Damon.
-C-co? Yy tak, tak wszystko okej -można powiedzieć, że się ocknęłam. Chłopak uśmiechnął się miło.
-No to jak wracamy? -zaproponował Christian.
-Tak -odpowiedziałyśmy.
-Wisisz mi taniec -zaśmiał się Christian patrząc na Camill .
Moja przyjaciółka zarumieniła się i przytaknęła chłopakowi.
Wchodząc z powrotem do clubu odwróciłam się jeszcze w kierunku gdzie stali chłopcy z dwiema dziewczynami. Nie było ich. Zobaczyłam tylko grupkę ludzi z aparatami. Po chłopcach i ich towarzyszkach nie było ani śladu. Kompletnie nic nie rozumiałam. Wróciłam do zabawy choć w głowie miałam nadal tę sytuację.

Robiło się już dosyć późno. W sumie można było powiedzieć, że było grubo po piątej rano. Byłyśmy już bardzo zmęczone. Chciałyśmy wrócić do domu i odespać zarwaną nockę. Christian i Damon odprowadzili nas pod same drzwi domu mojego dziadka. Pożegnałyśmy się z nowo poznanymi kolegami i ruszyłyśmy do swoich pokoi.  To była udana zabawa.
__________________________________________________________________
Hej . Tu Roxanne. Jak wam się podoba pierwsza część ? Piszcie w komentarzach  :) Drugą dodam już niebawem . W zakładce ,,postacie'' niedługo pojawią się Christian i Damon.
WAŻNE ! CZYTASZ -KOMENTUJ  :)
Miłego dnia : )